آموزش و جزوات درسی ترمیم, ارتقأ معدل و یادگیری زبان انگلیسی و سایر دروس با جدیدترین مقالات و جزوات کاربردی
جملات شرطی، اظهاراتی هستند که در مورد عوامل شناخته‌شده یا موقعیت‌های فرضی و عواقب آن بحث می‌کنند. این جملات در انگلیسی حاوی یک جمله شرط هستند ( اغلب به عنوان بند if شناخته می شود ) و یک جمله نتیجه آن می‌شوند. جملات زیر را در نظر بگیرید:
If your words is true, then a particular result will happen.
(اگر حرف های شما درست باشد، یک نتیجه خاص اتفاق می‌افتد.)
I would buy an expensive car if I won the lottery.
(یک ماشین گران می خرم اگر در لاتاری برنده شوم.)
انواع شرطی ها
سه نوع مختلف از جملات شرطی در زبان انگلیسی وجود دارد. هر یک از آن‌ها میزان متفاوتی از احتمال وقوع یک وضعیت را بیان می‌کند و یا در شرایط خاصی رخ می‌دهد.
شرطی نوع اول
جملات شرطی نوع اول برای بیان موقعیت‌هایی استفاده می‌شوند که در آن‌ها نتیجه محتمل است ( اما تضمین نمی‌شود )که در آینده اتفاق بیافتد. به مثال‌های زیر نگاه کنید:
If you rest here, you will feel much better.
اگر شما در اینجا استراحت کنید، احساس بسیار بهتری خواهید داشت.
If you save money, you’ll eventually buy a house
اگر پول خود را پس انداز کنید، در نهایت یک خانه خواهید خرید.
توجه داشته باشید که ما از زمان حال ساده در عبارت if و زمان آینده ساده در بند اصلی استفاده می‌کنیم- یعنی عبارتی که نتیجه احتمالی را بیان می‌کند. این روشی است که ما نشان می‌دهیم تحت یک شرط خاص (همانطور که در این عبارت بیان می‌شود)، یک نتیجه خاص ممکن است در آینده اتفاق بیفتد. برخی از اشتباهات رایج که مردم در ساختار شرطی نوع اول مرتکب می شوند:
شکل غلط: If you will rest , you will feel better.
شکل صحیح: If you rest , you will feel better.
نکته: از جمله شرطی نوع صفر (یعنی حال ساده + حال ساده) تنها زمانی که یک نتیجه قطعی تضمین می‌شود، استفاده کنید. اگر نتیجه محتمل باشد، از نوع اول جملات شرطی در انگلیسی (یعنی حال ساده+ آینده ساده) استفاده کنید.
شرطی نوع دوم
دومین نوع جملات شرطی برای بیان نتایجی که کاملا غیرواقعی و یا احتمالا در آینده اتفاق نخواهند افتاد، مفید هستند. مثال‌های زیر را در نظر بگیرید:
If I found a billion dollars, I would travel to the south.
اگر یک میلیارد دلار پیدا می کردم، به جنوب سفر می‌کردم.
If I owned a restaurant , I might let people have fun there.
اگر من یک رستوران داشتم، اجازه می‌دادم که مردم در آنجا تفریح داشته باشند.
نکته خفن:
در شرطی نوع دوم برای همه فاعل ها از فعل were استفاده می کنیم.
If I were rich , I would buy a car.
اگز ثروتنمند بودم یک خانه می خریدم.
توجه داشته باشید که روش صحیح برای ساختار نوع دوم ساختار شرطی، استفاده از شرایط گذشته ساده در جمله if و یک فعل کمکی ( could, should, would, might) در بند اصلی (نتیجه غیر واقعی یا غیر محتمل را بیان می‌کند) می باشد.
شرطی نوع سوم
از جملات شرطی نوع سوم برای توضیح این موضوع استفاده می‌شود که شرایط فعلی متفاوت می بود اگر چیزی متفاوت در گذشته رخ میداد. به مثال‌های زیر نگاه کنید:
If you had told me the truth, I would have left earlier.
اگر به من حقیقت را گفته بودی ، زودتر می‌رفتم.
این جملات یک شرط را بیان می‌کنند که به اندازه کافی محتمل بوده، اما در گذشته واقعا اتفاق نیفتاده است. سخنگو در اولین جمله قادر به ترک کردن زودتر بود، اما این کار را نکرد. به همین ترتیب، سخنگو در جمله دوم قادر به تمیز کردن خانه بود، اما این کار را نکرد. اینها همه شرایطی هستند که محتمل است اما متاسفانه این اتفاق نیفتاده است.
توجه مهم:
توجه داشته باشید که هنگام استفاده از نوع سوم جملات شرطی در انگلیسی، ما از گذشته کامل در عبارت if استفاده می‌کنیم. فعل کمکی (would, could, should, etc) + have + شکل سوم فعل در بند اصلی وضعیت فرضی را بیان می‌کند که می توانست رخ بدهد.
فاعل+ had + p.p. , فاعل + could / should / might + have + p.p.
If I had done my homework, I could have gone to the movies.
اگر تکالیفم را انجام داده بودم، می‌توانستم به سینما بروم.
